Ég þurfti að mæta í tíma klukkan fimm síðdegis, sem er ekki í frásögur færandi, nema hvað að um þrjúleytið heyrði ég þessar líka rosa þrumur. Í kjölfarið byrjaði að hellirigna og ég sá mig í anda á nýja hjólinu, rennandi blauta að hjóla í skólann, eins og úfinn hænurass í roki um hausinn (hárið á mér fer í allar áttir eftir að hafa verið í rigningu). Það hlakkaði bara í Lindu systur þegar ég sagði henni hvernig veðrið væri hér, en ég spjallaði aðeins við hana á MSN-inu. Mér til mikillar lukku stytti upp rétt áður en ég lagði af stað í skólann, þannig að allar áhyggjurnar um að greiðslan færi í vaskinn voru óþarfar. Heppin ég