dómharður raðmorðingi með barnsandlit

já, það er ýmislegt sem nemendur kalla mann.
Ég frétt af bloggi sem einn nemandi hafði skrifað á síðustu önn. Greyið nemandinn var að farast úr stressi fyrir munnlegt próf og ekki hjálpuðu bekkjarfélagarnir til, því þeir sögðu að ef þau hikuðu í prófinu á myndu þau bara falla, ég væri svo dómhörð.
Ég spurði svo einn hópinn minn hvort ég væri gribba...þau hikuðu í smá stund og sögðu svo: nei, þú lítur ekkert út fyrir að vera gribba...blehbleh. Svo sagði einn að ég væri eins og raðmorðingi með barnsandlit. Ég gat ekki annað en hlegið!

Það er sko alveg á hreinu að þó ég sé rosa ljúf og góð þá er stutt í truntuna.

blessuð sólin elskar allt...

það er nú meira hvað daginn er farið að lengja, sem betur fer. Mér finnst ég líka vera að vakna meira til lífsins...skammdegisþunglyndið er að hverfa á braut.

hef bara ekkert að segja!!!

ég elska bernaise sósu

verst hvað hún er óholl. Ég held að ég hafi innbyrt ansi mörg grömm af smjöri um helgina í formi bernaise sósu...nammnamm.

Að allt öðru...ég er ennþá svolítið þreytt, en ég er að venjast því að vera með svona góða nemendahópa. Það var einmitt mín tilgáta fyrir þessari þreytu: að ég er með svo góða hópa núna að ég er ofur afslöppuð...að ég gæti barasta sofnað.

Ég missti gjörsamlega af góða veðrinu á laugardaginn, þar sem ég þurfti að sitja inni í Menntaskólanum við Sund og hlusta á dásamlega fyrirlestra og kynningar. Minn elskulegi bróðir, Hlynur, og minn yndislegi frændi, Helgi, minntu mig óspart á af hverju ég væri að missa. Ég fékk nokkur SMS og myndir frá þeim. Takk fyrir það.